Engelli bir çocuğu mutlu etmek servete bedel!

GEZEN TİLKİ , UYUYAN ASLANDAN EVLÂDIR DEMİŞLER ...????

HAKİKATEN ,DEĞİŞİK ÜLKELER GEZIP , DEĞİŞİK İNSANLAR TANIDIKÇA, YAŞAMA DAİR DÜŞÜNCELERİMİZDE ÇOK ÖNEMLİ DEĞİŞİKLER OLUYOR!
Ufkunuz açılıyor...Yaşama bakış açınızda çok önemli gelgitler oluşuyor...
....
 Amerika seyahatlerim sırasında tanık olduğum çok ilginç olaylar var...
ABD' ye  yıllar önce gelip zengin olma konusunda oldukça başarılı olan Türklerin ve zenginliğin zirvesindeyken  yakalandıkları amansız  hastalıklar yüzünden  hayatın tam tadını almadan bu dünyadan göçen insanların içburkan öyküsünü diledim.
Ve bu mutsuz milyarderlerden bazılarının yaşamlarının son demlerinde yaptıkları " hayırların huzuruyla "bu yalancı  dünyadan gülerek  göçtüklerine tanık oldum. 
 Sahip oldukları milyon dolarlar onları yaşama döndürememiş ve dünyaya  geldikleri gibi , yine "beyaz bir bez patika kefenle " göçüp gitmişler!
...
Sevgili okurlarım, 
Bu makalemizin konusuyla çok örtüşen ibretlik bir yaşam öyküsüyle sizleri başbaşa bırakayım! ????
...

Hintli milyarder Ratanji Tata'ya radyo sunucusu tarafından bir telefon görüşmesinde sorulduğunda:
"Efendim, hayatta en mutlu olduğunuz anı ne olarak hatırlıyorsunuz?"
Ratanji Tata dedi ki:
"Hayatta mutluluğun dört aşamasından geçtim ve sonunda gerçek mutluluğun anlamını anladım.
İlk aşama zenginlik ve kaynak biriktirmekti.
Ama bu aşamada istediğim mutluluğu elde edemedim.
Ardından değerli eşyaların toplanması olan ikinci aşaması geldi.
Ama bunun etkisinin de geçici olduğunu ve değerli şeylerin parıltısının uzun sürmediğini fark ettim.
Ardından büyük bir proje alma olan üçüncü aşaması geldi. O zaman Hindistan ve Afrika'daki dizel yataklarının %95'ine sahiptim.
Ayrıca Hindistan ve Asya'daki en büyük çelik fabrikasının sahibiydim.
Ama burada da hayal ettiğim mutluluğu elde edemedim.
Dördüncü adım, bir arkadaşımın benden bazı engelli çocuklar için tekerlekli sandalye almamı istemesiydi.
Yaklaşık 200 çocuk.
Arkadaşımın tavsiyesiyle hemen tekerlekli sandalyeleri aldım.
Ama arkadaşım onunla gitmem ve tekerlekli sandalyeleri çocuklara vermem konusunda ısrar etti. Bende hazırlanıp onunla gittim.
Orada bu çocuklara tekerlekli sandalyeleri kendi ellerimle verdim. Bu çocukların yüzlerinde garip bir mutluluk parıltısı gördüm. Hepsini tekerlekli sandalyede otururken, dolaşırken ve eğlenirken gördüm.
Kazanan bir hediyeyi paylaştıkları bir piknik yerine ulaşmış gibiydiler.
Gerçek mutluluğu içimde hissettim.
Ayrılmaya karar verdiğimde çocuklardan biri bacağımdan tuttu.
Bacaklarımı yavaşça kurtarmaya çalıştım ama çocuk yüzüme baktı ve bacaklarımı sıkıca tuttu. Eğilip çocuğa sordum: Başka bir şeye ihtiyacın var mı?
Bu çocuğun verdiği cevap beni sadece şok etmekle kalmadı, hayata bakışımı da tamamen değiştirdi.
Bu çocuk dedi ki:
"Yüzünü hatırlamak istiyorum ki cennette buluştuğumda seni tanıyıp bir kez daha teşekkür edebileyim!.."
...
Kıssadan hisse: 
Mal da yalan..mülk de yalan ...
İyilik yap da mutlulukla oyalan! 

Mesut SELEK , Dallas ABD